என்னவள்!

காலை ஞாயிறும் உதித்திருக்க

புன்னகை பொங்கிய குவளையை நீட்டுகிறாய் 

தினம் தொடங்கும் உன்னாலே

சோம்பல் முறிக்கவே கை உயர்த்த பற்றிக்கொள்கிறாய்

உன்னவள் நான் என்றுரைக்கவே

அரவணைக்க மாட்டாயா 

குளியலின்றி அரவணைத்தலாகது என்று கண்களில் மிரட்டுகிறாய்

கட்டாய குளியல் 

என் ஈரத் தலை முடியும் உன் கைகளுக்குள் குளிர் காயும்

உன் தலை துவட்டலில் மீண்டும் ஒருமுறை குழந்தையாகின்றேன்

அலுவல் போக மறுக்கின்றேன் பள்ளி போக மறுத்தது போல்

உன்னை பிரிய வேண்டாம் என்றே நினைக்கிறேன் 

நீளாதோ என் அருகில் உன் நேரம்

கூடாதோ உன் கண்ணில் என் அன்பும்

ஆழித்  தீண்டிய போதும் உறைந்தே போனேன் உன் அன்பில்

தேடித் திரிந்ததெல்லாம் வீண்தானே

தெரிந்து கொண்டேன் என்னவள் நீதான் என்று